چگونگی کشت انجیر
گیاه شناسی انجیر
· انجیر معمولی Ficus carica گیاهی است که به خانواده Moraceae تعلق دارد.
· موطن اصلی این گیاه آسیای غربی است و دارای ۶۰۰ گونه می باشد.
· انجیر تقریبا بیضی یا گلابی شکل است و به رنگ های زرد- سبز و بنفش تیره دیده می شود.
· برگ های این گیاه ضخیم با سطح فوقانی خشن و سطح تحتانی پرزدار است.
· ارتفاع درخت انجیر بسته به محیط کشت و نوع گونه متفاوت است، به طور کلی طول درختان انجیر بین ۳ تا ۹ متر می باشد.
شرایط زیستی انجیر
آب و هوا
انجیر در مناطق معتدله و نیمه گرمسیری (تابستان های گرم و زمستان های معتدل) رشد خوبی دارد. بهترین دما برای رشد این گیاه ۲۵ تا ۳۵ درجه سانتی گراد است، در دمای بالای ۴۲ درجه سانتی گراد رشد گیاه کم می شود.
خاک
انجیر تقریبا در هر خاکی رشد می کند. با این وجود در خاک های لومی، ماسه ای و رسی زهکشی شده بهترین عملکرد را دارد. این گیاه در خاک های بسیار سبک رشد خوبی ندارد، به همین علت باید قبل از کاشت خاک را از طریق افزودن مواد آلی اصلاح کرد.
نور
انجیر برای رشد به مکانی آفتاب گیر با قرارگیری روزانه ۶ تا ۸ ساعت در معرض نور خورشید احتیاج دارد.
کاشت انجیر
درختان انجیر از طریق رشد رویشی تکثیر می شوند.
در این روش از شاخه های سال گذشته (از گیاه اصلی)، در زمستان قلمه هایی به طول ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر گرفته می شود و سپس قلمه ها در گلخانه ها کاشته می شود، بعد از ریشه زایی قلمه ها، آنها را به محیط کشت اصلی منتقل می کنند. برای کاشت درختان انجیر، باید قلمه ها را در فصل بهار در گودال های عمیق به اندازه یک تا یک و نیم متر، در صورتی که فاصله ی هر گودال ۶ متر از هم باشد، کاشت.
بعد از کاشت درختان بایستی آبیاری انجام شود. درختان تازه کاشته شده تا زمانی که ریشه ی آن ها تثبیت شود، باید مرتبا آبیاری شوند. برای حفظ رطوبت خاک می توان از مالچ استفاده نمود.
داشت انجیر
آبیاری درختان انجیر
درختان انجیر در زمان کاشت به آبیاری برای تثبیت ریشه نیاز دارند. زمانی که سطح خاک درختان انجیر خشک می شود، مجددا باید آبیاری انجام شود. به طور کلی تعداد دفعات آبیاری با باردهی درختان رابطه غیر مستقیم دارد، در زمان باردهی درختان آبیاری باید کم شود، زیرا شیرینی میوه کاهش پیدا می کند. از طرفی دیگر آبیاری کم و بیش از حد، باعث بلوغ زودرس میوه و ریزش آن ها می شود.
کوددهی درختان انجیر
درختان انجیر در مقایسه با سایر درختان به کوددهی کمتری نیاز دارند.
در اوایل فصل رشد باید از کودهای ازته، فسفر و پتاس به ازای هر درخت جوان ۱۰۰ گرم و برای هر درخت بالغ ۲۰۰ گرم برای تقویت میوه استفاده کرد. باید دقت کرد به درختان انجیر بیش از حد کود ازته تزریق نشود، زیرا نیتروژن اضافی باعث به تعویق انداختن رشد زایشی و عدم رسیدگی میوه می شود.
هرس درختان انجیر
در درختان انجیر هرس به دو صورت باردهی و فرم دهی انجام می شود.
در سال های اولیه درختان انجیر به شدت هرس می شوند، اما بعد از شکل گیری شاخه هایی که رشد قائم دارند و یا با شاخه های دیگر تداخل دارند، هرس می شوند. هرس باردهی در پائیز انجام می شود. در این نوع هرس از ۲ یا ۳ شاخه ای که بار داده است، یکی را حفظ کرده و باقی را حذف می کنیم، تا رشد و اندازه ی میوه افزایش یابد. در هرس فرم دهی اندام های ضعیف، مرده یا بیمار هرس می شوند.
برداشت انجیر
برداشت انجیر دیم از نیمه دوم مرداد ماه تا اواسط مهر ماه انجام می شود.
موقع برداشت باید انجیر به طور کامل روی درخت رسیده باشد و رنگ آن تیره بنفش باشد.
انجیر تازه قابلیت نگهداری کمی دارد و بایستی زود مصرف شود.
